No 1991 no libro Compendio de orballos e incertezas, atopamos un canto á cidade, e unha crítica:
Betanzos fermosísima, leda, xentil,
carne de soño e de pureza,
alfaia de precio na coroa
do antiquísimo reino de Galiza,
increíbel cidade, Orvieto noso,
gala, semente e flor do femenino:
¿que bárbaro foi o que chantou,
na mitade de tí, o rañaceos
—tal un falo impúdico, xigante
e monstruoso— que cha dá
un aspecto brutal de maroutallo?
No hay comentarios:
Publicar un comentario